มีคันโพงผูกสายไว้ปลายเสา
โอ้บาปกรรมน้ำนรกเจียวอกเรา
ให้มัวเมาเหมือนหนึ่งบ้าเป็นน่าอาย
(นิราศภูเขาทอง ของ สุนทรภู่ --ครูกลอนอักษรสาร)
ชุมชนหมู่บ้านไทมักมีหน้าที่การผลิตสินค้าป้อนตลาดท้องุถิ่นและตลาดต่างเมืองบ้านละอย่างสองอย่าง เช่น บ้านจักสาน บ้านถั่วเน่า บ้านปั้นหม้อ บ้านตีมีด บ้านเครื่องเงิน บ้านเครื่องเขิน บ้านทอผ้า ระบบชุมชนช่างนี้ถูกจัดวางพร้อมกับการวางผังเมือง มักกระจายตัวรอบเวียง เพื่อเชื่อมต่อกับเวียงและออกสู่บ้านและตลาดนอกเวียงได้โดยง่าย ใครจะหาอะไรก็มารับของเอาจากแหล่งผลิต ไม่ก็ให้ระบบพ่อค้าวัวต่างมาขนไปให้
หน้าที่ของหมู่บ้านช่างมิใช่เพียงผลิตป้อนความต้องการตลาดเท่านั้น แต่ยังเป็นกุศโลบายในการรวมภูมิปัญญาแต่ละด้านไว้ ชุมชนช่างจึงทำหน้าที่เป็นโรงบ่มเพาะทักษะที่ลูกหลานไทพึงเรียนพึงรู้ เป็นหนทางในการอนุรักษ์ช่างฝีมือให้คงอยู่
นักวิจัยชอบที่จะไปชุมชนช่าง เพราะนอกจากได้เก็บข้อมูลแล้ว ยังได้มัวเมาช้อปปิ้งในราคาต้นทุน มีอะไรก็เหมามาฝากเพื่อนฝูง อุปาทานหมู่ซื้อตามกันไป พอได้คลายเครียดจากการเก็บข้อมูล แต่ชุมชนที่ต้องพึงระวังอย่างมาก คือ บ้านต้มเหล้าเพราะเขาจะชวนเราตั้งวงชิมกันเพลิน เดินขาปัดกลับออกมา เป็นลำยอง จะดูไม่งาม
จะให้ดี ควรลงบ้านต้มเหล้าเป็นที่สุดท้าย ไม่เช่นนั้นอาจเสียงานเสียการเอาได้
ภาพ : โรงต้มเหล้า บ้านจ๋ามกา บ้านไตกลางหนองฮายหญ้า
"เเอดมินสายเครือไท ๓"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น